Stottertherapie voor jonge kinderen verloopt grotendeels indirect, dat wil zeggen: via de ouders. Ouders leren hoe zij hun kind kunnen helpen zo makkelijk mogelijk te spreken. Het kan ook zijn dat er direct met het kind gewerkt wordt om het stotteren ‘vloeiender’ te maken of om het vloeiend spreken te trainen. Voor jonge kinderen zijn er twee therapie mogelijkheden:  het ‘Demands&Capacities Model’ van Starkweather en het ‘Lidcombe Programma’. Eventuele bijkomende problemen in de spraak, taal, mondmotoriek, sociaal-emotionele ontwikkeling en sensorische integratie worden behandeld als dat nodig is. Soms kan het zinvol zijn om de deskundigheid van een orthopedagoog/psycholoog of een kinderfysiotherapeut in te schakelen.